Pablo Ugartexea erakusketa
Sala Nocolor
Paseo Colón 37, Donostia
08/05/2009 – 09/07/2009
www.nocolor.es
www.pablougartetxea.com
Hiria eta itsasoa, arkitektura eta uhinak: surfhiria.
Hainbat gailuk piztu dute nire irudimena Donostiako erakusketa
honetan.
Donostia
hiriak beti erakarri izan nau, ez hainbeste Belle Époque kutsu motel
eta endekatuarengatik nola enbaten oldar basarengatik: autoak airean
erabiltzen, hiri-altzariak birrintzen. Umetan, denboraleen istorioek
txundituta uzten ninduten, adibidez, 1965eko ospetsu hura, Kursaal
zubiaren gainetik zeharkatu eta Alde Zaharra urez gainezkatu zituzten
15 metroz gorako olatuak... Izugarri erakartzen ninduen tsunami baten
indarraren eta XIX. mendeko eraikin apainen arteko nahasketak.
Ume
guztiei bezala, Aquariumak liluratzen ninduen, batez ere jakinda nire
aitonak (beste Pablo Ugartetxea bat) eman zuela dohaintzan han ikus
dezakegun balearen hezurdura, Lekeitioko portua dragatzean hezurrak
atera ondoren.
Bestalde, azken urteotan, Gros auzoak
izandako berpizkundeak arreta eman dit, eta haren sorburua surfaren
loraldia izan da gehiago Kursaal fenomenoa baino. Kaliforniako surf
cityak gogorarazten dizkidan alderdia da, betiere Donostiako nortasuna
galdu gabe: taulak aldean eta neoprenoak soinean semaforoak gurutzatzen
dituzten surfer-ak, surf- eta skate-dendak, arte-galeria gazteak, Santa
Monika estiloko tabernaren bat ere tartean… Surf-giroak ingurune osoa
hainbeste zipriztindu du, batzuetan Venice Beachen sentitzen naiz
gehiago Donostian baino. Kirol batek hiri-ingurune bat biziberritzen
nola lagun dezakeen ikusita ere (nortasuna, giroa eta dinamismoa
ematea), zerbait egin nahi izan dut.
Nire azken
erakusketetan, mehatxu bat agertzen da zelatan, hondamendia usaintzen
da, eraikinak sutan, olatu erraldoiak hiriak birrintzen… Horrek guztiak
bizi dugun mende-aldaketa asaldagarriarekin izango du zerikusia:
Europan urakanak eragiten dituen klima eroa, Mendebaldeko ekonomiaren
amiltzea, Irailaren 11… Horrek guztiak epel uzten ez nauen
hondamendi-giroa sortu du, eta nire pintura
zipriztintzen…
Erakusketa
honetan, Urumean sartzen eta Maria Cristina Hotela irensten ari den
tsunamia ikus dezakegu, Urgull mendiaren gainean astintzen diren
Hawaiiko palmerak eta Jesusen Bihotza ordezkatzen duen Kaliforniako
Surfer-aren Omenezko Estatua, Aquarium aurrean murgiltzen ari den balea
urdina, Groseko hondartza urrutiko Malibuko bere senide bihurtuta haren
pier ospetsua Kantauri Itsasoan flotatzen ari dela, tiburoiez jositako
Kontxa Polinesiako kanoek zeharkatzen dutela, Donostiako Bulebarra
Hollywoodeko ospearen pasealekuko izarrez beteta eta Sanse Boulevard
berrizendatua…
PABLO UGARTETXEA (Bilbo, 1967)
Arte Ederrak ikasi nituen Bilboko Unibertsitatean, eta Londresen eta
Amsterdamen.
Nire
obran, argazkia, olioa, ehundurak eta abar nahasten dira. Ez dut
sinesten arte eta teknika desberdinen arteko diziplinetan. Oso zorrotza
naiz materialekin; artisau-paperak Indian erosi nituen, tintak
Londresen.
Nire artista gogokoenen artean, aipatuko
nituzke Picasso (collagearen asmatzaile), David Hockney, Andy
Warhol..., eta Matisseren zein Rothkoren kolorea.
Ez dut
oso gogoko nire obra eta bere mezua definitzea. Nire ustez, mintzaira
plastikoa eta idatzizkoa bi adierazpide desberdin dira. Nik margotzen
adierazten dut nire burua, eta nire pintura emozioaren ondorioa da, eta
berez hitz egiten du. Artikulu honen irakurleei aholkatzen diet Galería
NoColor-en nire erakusketako koadroak ikustea eta haien mezuak
ondorioztatzea.
Arkitektura beti izan da nire obrako
erreferentzia bat. Ahal dudan guztia bidaiatzen naiz,eta
askotariko herrialdeetako hirigintza aztertzen dut. Estudiora bueltan,
hiri horiek “nire gisa” berreraikitzen ditut. Nire pinturaren bidez,
irudimenari protagonismoa eman diezaioket, errealitatea iraultzeari,
poesiari. Nahi dudana egin dezaket, hau moztu eta bestea gehitu. Alkate
hiper-aberats eta ahalguztiduna sentitzen naiz, hiria nahierara
eraldatzen dut, Ibaizabal arrea Indonesiako hondartza batez
ordezkatzen, Biarritz eta Rio de Janeiro elkar gurutzatzen ditut, baita
Donostia eta Hollywood ere.
Azken urteotan, olatuek nire
pintura gainezkatu dute; orain hirietako arkitektura eta olatu handiak
konbinatzean, karga ironikoa eta, aldi berean, kezkagarria daukaten
irudi poetikoak lortzen saiatzen naiz. Gustukoa dut errealitatea
testuinguruz gabetzea, umore-karga handiaz betiere.
Olatu
on bat hartzearen sentsazioa ezin da deskribatu, koadro bat borobil
ateratzen zaidanean soilik sentitzearen parekoa. Gustukoa dut Hossegor,
Portugal, Kalifornian surfeatzea, baita Mediterraneoan ere, Korsikan,
han egin ohi dut. Irailean, surfari bat egingo dut Sardiniatik.
Erakusketak egiten ditut maiz Espainian, Frantzian eta Estatu Batuetan.
Asier Elcoroiribe erakusketa
Aquarium Donostia – San Sebastián
Pl. Carlos Blasco de Imaz
15/05/2009 – 14/06/2009
Erakusketa
honen helburua Asier Elcoroiribe Lerma donostiar margolariari homenaldi
bat izatea da. Bere lanen zati txiki bat ikusi ahal izango dugu bere
obraren eredu bezala.
Urteetan zehar Asier Elcoroiribek
bere lanak sortu eta ezagutarazi zituen bere lagunen, familia eta
jarraitzaileen artean. Orain, jende guzti honek bat egin du Asierren
lan batzuk hiri honetako jendearekin konpartitzeko.
Lan
geihenak akrilikoak dira, nahiz eta oleo, akuarela eta teknika
mixtoekin lan egin zuen ere. Itsasoa eta olatuak dira bere lanaren
ardatza eta beraz erakusketa honena, ala ere beste lan batzuk aurkitu
ahal izango ditugu, erretratoak, paisaiak...
Asier
Elcoroiriberen bizitza margo eta surfaren inguruan garatu zen, bere bi
zaletasunak. Bere heriotza joandako urtean galera haundia izan da bere
ingurukoentzat. Bizitza ulertzeko zuen erak islada izan du ezagutu
zutenen gan. Bere lana ere Asierrek utzitako ondarearen parte da eta
horregaitik beti izango dugu gogoan.